چشم به راه سپیده
بسم ربِّ المنتظر المهدی
تو را غایب نامیده اند ، چون (( ظاهر )) نیستی ، نه اینکه (( حاضر )) نباشی .
(( غیبت )) به معنای (( حاضر نبودن )) ، تهمت ناروایی است که به تو زده اند و آنان که بر این پندارند ،
فرق میان (( ظهور )) و (( حضور )) را نمی دانند ، آمدنت که در انتظار آن هستیم به معنای (( ظهور )) است ، نه
(( حضور )) و دلشدگانت که هر صبح و شام تو را می خوانند ، ظهورت را از خدا می طلبند نه حضورت را . وقتی ظاهر می شوی ،
همه انگشت حیرت به دندان می گزند با تعجّب می گویند که تو را پیش از این هم دیده اند . و راست می گویند ،
چرا که تو در میان مائی ، زیرا امام مائی . جمعه که از راه می رسد ، صاحبدلان (( دل )) از دست می دهند و
قرار از کف می دهند و قافله دل های بی قرار روی به قبله می کنند و آمدنت را به انتظار می نشینند ....
و اینک ای قبله هر قافله و ای (( شبروان را مشعله )) ، در آستانه آدینه ای دیگر با دلدادگان دیگری از خیل
منتظرانت سرود انتظار را زمزمه می کنیم .
بیا بیا که طلوعت غروب نومیدی ست
بیا بیا که حضورت بهشت زیبایی ست
اللّهمّ عجِّل لولیک الفرج